بالاخره تموم شد

البته اگر فیزیک 1 شنبه رو حساب نکنیم

اونم خارج از برنامه بود

اگر شنبه تعطیل نمی شد الان واقعا از شر امتحانا راحت می شدم

ولی ملالی نیست....

تو این 19 روز اوضاع دیدنی بود

وارد مدرسه که می شدیم قیافه ها به چند دسته تقسیم می شد:

1.(البته این گروه خودشون باز 2 دسته بودن:1.اونایی که واقعا بلد بودن و مطمئن بودن که 20 اند

                                                             2.اونایی که از زور نفهمی به این روز می افتادن

2.

3.(نازی دلداری دادن این دسته از بچه ها خیلی سخته چون خودشون می دونن قراره چه گلی بکارن!)

4.(اینا باز چند دسته بودن: 1. اونایی که عصبانیتشون از بخاطر نفهمیدن خودشونه

                                          2. اونایی که از دست دبیر به دلایل عدیده ای عصبانین

                                          3.اونایی که از دست باقی دانش آموزان گرام به این شکل در اومدن

5.(کتاب رو نتونسته تموم کنه تا صبح بیدار بوده و البته تعداد این عزیزان بسیار زیاده!!!)

6.(دست به دامانانه خدا یا دیگر دانش آموزان عزیز)

7.(اونایی که تازه فهمیدن اشتباه کردن مثلا 1 درس بوده که این نمی دونسته تو امتحان میاد و نخونده یا 1 تکه رو نمیفهمیدی الان اومده پرسیدا بهش گفتن بارمش زیاده حتمانم تو امتحان میاد...آخی...)

8.(بدون شرح)

9.(مطالب تو مخش تبدیل به معجون شده!)

10.(اینم که جز حالت های اصلیه و کسانی که جزش نیستن بسیار نادرن)

11.(حالت نفهمی مطلق)

12.(این دسته به امداد های غیبی خیلی اعتقاد دارن)

13. ...

حالات سر جلسه هم که:

1. عمیقا سراشون تو برگه است و سخت مشغولن

2. منتظرونه امدادهای غیبی و غفلت مراقب

3. نا امیدان

4. کسایی که دارن سخت به مغزاشون فشار میارن تا بلکه چیزی به یاد بیارن

5.  ...

حالا بعد جلسه قیافه ها دیدن داره:

1.(خوش به حالان عالم)

2.(چیزی برای گفتن ندارم!)

3.(بهتره از نزدیکیشون رد نشید!)

4.(وضعیت غ  ق ق توصیف)

5.(بین علما که اختلاف بیافته دیده می شن)

6.(دست به دامن خدا شده که نیافته)

7. ...

ولی بالاخره هر چی که بود خوب یا بد تموم شد

امیدوارم همه این راه صعب العبور رو با موفقیت پشت سر بگذارن...

آنه !  تكرار غريبانه ي روزهايت چگونه گذشت
وقتي روشني چشمهايت
در پشت پرده هاي مه آلود اندوه پنهان بود
با من بگو از لحظه لحظه هاي مبهم كودكيت
از تنهايي معصومانه دستهايت
آيا مي داني كه در هجوم دردها و غم هايت
و در گير و دار ملال آور دوران زندگيت
حقيقت زلالي درياچه نقره اي نهفته بود؟
آنه !
اكنون آمده ام تا دستهايت را
به پنجه طلايي خورشيد دوستي بسپاري
در آبي بيكران مهرباني ها به پرواز درآيي 

و اينك آنه شكفتن و سبز شدن در انتظار توست...

 در انتظار تو